Arnhem Schuytgraaf

Tja en zit ik opeens in mijn eigen keuken een verslagje te typen, ipv aan een gammel tafeltje met het ruizen van de zee op de achtergrond of geluiden van de stad.
De laatste dagen op Corn Island waren als de voorgaande. Heerlijk relaxt. Maar er was ook commotie... Lees gauw verder....

Een van de dagen gingen we naar een heel mooi breed en wit strand een eindje verderop.Ongelooflijk dat hier haast niemand is.De zee is helderblauw van kleur en het strand langzaam aflopend. Ik hoop dat het zo blijft en dat het hier straks niet volstaat met appartementen complexen.
Toen we terugkwamen bij onze accommodatie bleek er die nacht ingebroken te zijn, in het kantoor van de receptie had iemand de fooienpot meegenomen. Helaas had hij niet gezien dat hij gefilmd was door de bewakingscamera en waarschijnlijk wist hij ook niet dat hij hiervoor ca 3 jaar moet zitten in de gevangenis!

De dag erna zijn we naar een bijzonder uitzicht punt geweest. Ene Rafael Trenor heeft uitgedokterd dat wanneer je een kubus in de aarda zou plaatsen en de hoeken van deze kubus alleen maar land mogen raken, dit maar op een manier mogelijk is. Op elke denkbeeldige hoek heeft hij een monument (piramide) geplaatst en als je de lijnen van de piramide doortrekt kom je op de volgende hoeken. En je raad het al, Corn Island is een van de 8 hoeken.Een nieuwe droom creeerde zich in mijn hoofd: hoe gaaf zou het zijn om alle hoeken te bezoeken? Er zit mooie bestemmingen bij zoals Chili, Nieuw Zeeland. Zie ook http://www.souloftheworld.com/description.html.

Afgelopen dinsdag zijn we van Corn Island naar Managua gevlogen. Bij aankomst op de luchthaven op Corn Island kwamen we erachter dat Marcellino de sleutel van onze accommodatie nog in zn broek had. Uiteraard was de taxichauffeur net weg. Gelukkig kent iedereen elkaar en toen ik de medewerker van de check in vroeg of hij de sleutel wilde afgeven aan de chauffeur van de accommodatie heeft hij mij verzekerd dat dat geen elkel probleem zou zijn.

We sliepen in het Best Western hotel tegenover de luchthaven en het is maar goed dat we hier onze reis niet begonnen waren, Wat een chargarijnige lui hier zeg.

De terugvlucht was een hele lange reis. We moesten (midden op de dag) 5 uur wachten in Panama. Opzich viel dat nog mee: Elena was druk op de tablet en Mauro zat vanaf zn buggy rustig op zich heen te kijken.
In Managua was er bij het inchecken een internetstoring waardoor we voor de vlucht Panama-Amsterdam alleen een boardigpass voor Elena hadden gekregen. De andere moesten we in Panama nog laten printen.Daar bleek het doorlabelen van de bagage ook niet goed te zijn gegaan, maar de beste knul van KLM schreef de registratienummers van de koffers op en heeft er alsnog voor gezorgd dat de koffers keurig in Amsterdam werden afgeleverd.
Toen we in het vliegtuig bij onze stoelen kwamen, zat er al iemand op mijn plek. Vreemdgenoeg had zijn ook een boardigpass met dit stoelnummer en ik dus ook. Het voordeel van reizen met kinderen: ons kunnen ze niet zomaar verplaatsen, dus mevrouw (of was het een meneer) kreeg uiteindelijk een andere stoel.
De terugvlucht viel nog niet mee. Mauro heeft zeker een uur keihard gekrijsd, maar viel daarna uitgeput in slaap. Elena heeft urenlang films gekeken en viel uiteindelijk met de koptelefoon nog op, in slaap. Maar echt lang hebben ze niet geslapen en Marcellino en ik al helemaal niet.

Bij aankomst op Schiphol werden we staande gehouden, omdat we 4 flessen rum bij ons hadden, terwijll er maar 1 per volwassene is toegestaan.We moesten invoerrechten betalen. Maar toen we uitlegden dat we ons echt niet gerealiseerd hadden dat we maar 1 fles pp mochten meenemen, bleef het bij een waarschuwing.

En nu vanuit mijn keuken denk ik terug aan een hele mooie reis. Het was heel fijn om dit als gezin te kunnen doen en ik heb genoten om mijn kinderen (en Marcellino natuurlijk) zoveel om mij heen te hebben. Ik moet wel eerlijk bekennen dat het wel veel van ons vroeg om vooral Mauro goed in de gaten te houden. Overal leek wel gevaar voor hem te zijn, trappetjes zonder leuning, auto's, ongelijke paden etc. Voor de kinderen was het erg belangrijk om hun natje, droogje en slaapje op tijd te hebben, dus daar moesten we echt rekening meehouden.
Het reizen met kinderen voegt ook zeker wat toe: overal waar we waren hadden we zo contact, zowel met de locals als met andere toeristen.
Elena heeft erg veel geleerd en vroeg ons de oren van het hoofd over alles wat ze zag.
Nicaragua is een heel mooi land, dat nog niet verpest is door het toerisme.
Het is heel divers met mooie stadjes, stranden, vulkanen en natuur. De mensen zijn heel erg vriendelijk, al is het wel handig om wat spaans te praten. Echt een aanrader dus!!