Leon/ Finca lindos ojos/Granada

Hallo vanuit Granada. We zijn een dag eerder naar Granada teruggekeerd dan gepland. Wil je weten waarom lees dan gauw verder...
Ik moest even heel goed nadenken over wat we in Leon gedaan hebben. Het was er echt heel erg warm en vooral de eerste dag ook nauwelijks wind en wolken. Leon is naast Granada een koloniale stad met een dambord patroon voor de straten en veel gekleurde huizen. Waar Granada echter op de meeste plekken in het centrum perfect gerestaureerd is, is dan in Leon niet het geval. Veel gebouwen en kerken zijn vervallen, maar dat heeft ook wel weer zijn charme, vind ik. We hebben de toren van de kathedraal beklommen (de grootste kathedraal van Midden-Amerika). En deze keer mochten de kinderen wel mee. Het was een aparte ervaring, omdat we ook op het dak mochten lopen. Wel vriendelijk verzoek om onze kinderen in bewang te houden, want voor het luiden van een klok moet een boete betaald worden, werd ons medegedeeld. In de dagen dat we in Leon waren hebben we niets van carnaval gezien, wel waren er zaterdagavond optredens op een groot podium. Jongens en meisjes met hele mooien jurken in verschillende leeftijden dansten daarop en Elena keek haar ogen uit. Verder was er een soort van kermis op het plein, waarbij alles handmatig werd aangeduwd. Zo was er een mini draaimolen, een mini zeefmolen en springkussens en trompolines waar je voor een klein bedrag een tijdje op mocht springen. Verder hebben we 's ochtends wat rondgelopen door het stadje en s middags was het tijd voor zwembad en slaapjes. Na 3 nachten hebben we de auto weer ingepakt en zijn verder gereden naar het noorden van Nicaragua. De laatste grote plaats die we tegenkwamen was Esteli en vanaf daar was het nog 23km hobbelen op een hele slechte weg naar Finca Lindos Ojos . De omgeving was echt prachtig. Heuvelachtig met veel boeren, dus er groeien allerlei fruit en groente soorten (we kwamen vrachtwagens vol met watermeloenen en bananen tegen) Verder stonden overal koeien en paarden te grazen. En worden de paarden simpelweg gebruikt als vervoermiddel. Verder rijden hier veel mannen op een motor rond of een pick up truck, want met een gewone auto heb je hier niets te zoeken. De weg in stoffig en er liggen heel veel grote keien. Na meer dan een uur hobbelen waren we eindelijk op de plaats van bestemming. We werden hartelijk ontvangen voor een Niacarguaans gezin, bestaande uit papa, mama, dochter van 14 jaar, zoontje Joshua van 4 jaar oud (precies 2 dagen ouder dan Elena) en een baby van 8 maanden oud. Wederom was het fijn dat ik nog wat Spaans spreek, want deze mensen spreken helemaal geen Engels. Ik vond het vreemd, want ik had de reservering gedaan bij een Duitse dame, maar zij was daar niet. Later bleek dat ze de eigenaaresse is, maar in Esteli woont. Haar dochter kwam de dag erna nog wel even kijken. We sliepen op de finca, wat boerderij betekent. Het is nu echter alleen nog maar om de toeristen en hunzelf van eten te voorzien. De vrouw doet het huishouden en kookt de man zorgt voor de dieren (paarden en koeien) en doet de wangelingen en paardrijtochten met de toeristen. Helaas viel ons verblijf wat tegen. Ten eerste kwam dat door het weer, vooral de tweede dag bleef het maar regenen en voorals nachts was het koud. Het huisje was heel basic en vooral Marcellino miste het zwembad, een wijntje en wifi. Elena vond het er fantastisch met al die dieren en de jongetje om mee te spelen. Veel speelgoed had hij echter niet. Toen ik Elena voorstelde dat ze iets uit haar rugzakje zou uitkiezen om aan hem kado te doen en ik uitlegde waarom (hij heeft haast geen speelgoed en jij hebt zoveel) koos ze haar magnetisch tekenbordje uit.Ze twijfelde toch nog even of ze het echt wilde geven, omdat ze het zelf zo'n mooi ding vind, maar gaf het toch. Na de eerste nacht hebben we 's ochtends een rondleiding gehad over het landgoed en Marcial vertelde ons vanalles over dieren en de medicinale planten. 's Middags zijn we op eigen houtje nog naar een waterval gegaan (eerst een stukje met de auto en daarna nog ca 15 min lopen). De dag erna (vanochtend dus) zijn we vertrokken naar Granada, want we hadden geen zin in nog een dag regen. Op goed geluk zijn we naar hotel Miss Margrit's gereden, waar we morgen zouden inchecken en gelukkig hadden ze nog een kamer vrij. We waren wel vermoeid na de lange rit, maar moesten toch de auto gaan inleveren. We hadden ons al voorbereid om terug te gaan lopen vanaf Alamo naar het hotel, maar de beste jongen had al een taxi voor ons geregeld (zonder dat we hiervoor moesten betalen, dat noem ik nou eens een goede service!). Het hotel waar we nu verblijven is ook weer heel leuk. Het is een koloniaal huis met 2 patio's, waarvan 1 met zwembad. Via de receptie heb ik voor morgen een tourtje geregel. We gaan 2 uren varen langs de eilanden die voor Granada liggen en leggen op 5 eilanden aan, waaronder het apeneiland. Overmogen vliegen we vanaf Managua naar Corn Island (Mais eiland) voor de laatste dagen van onze vakantie. Hasta Luego!