Isla Ometepe
Door: Wendy
Blijf op de hoogte en volg Marcellino & Wendy & Elena & Mauro
21 Februari 2017 | Nicaragua, Granada
Goedemorgen Nederland, hier is het avond en ik hoor op dit moment het ruizen van de golven, de krekels, maar ook het vertrouwde geluid van de babyfoon en Marcellino die Elena een verhaaltje voorleest. Zo kan verweg ook heel vertrouwd klinken. Maar goed... waar was ik gebleven? Granada. De laatste dag beleefde Elena een hoogtepuntje. We deden een heel toeristisch rondje per paard en wagen. Toen we een eindje op weg waren vroeg de berijder of Elena naast hem wilde komen zitten. En dat wilde ze wel, zo zat ze als een prinsesje in de koets dte zwaaien naar iedereen die ze tegenkwam.
De huurauto had een meevaller voor ons. Waar ik van te voren nog twijfels had over de aanwezigheid van een autostoeltje voor Mauro, bleek dit toaal ongegrond. Ze hadden een nieuw stoeltje nog in de doos voor hem klaarstaan.
De volgende ochtend waren we ruim op tijd vertrokken naar San Jorge. Gelukkig doet de maps me navigatie die ik op mijn telefoon gezet had het prima. De ferry lijkt een beetje op de boot naar Texel maar dan 10 x zo klein. De auto's moesten heel erg dicht op elkaar geparkeerd worden en er waren 3 dekken waarvan 1 in de openlucht. Ik had van te voren een pilletje genomen, maar het meer hield zich vrij kalmen de misselijkheid bleef bij bespaard. Dit meer, Lago Nicaragua of Lago Cocibolca is maar liefst 160km bij 70km en voelt meer als een zee. Elena vond het geweldig op de boot, Mauro wat minder (als het duracell konijntje niet mag lopen is hij niet blij). Na een uurtje kwamen we aan op Isla Ometepe. Dit eiland iheeft een 8 vorm en op elk deel ligt een vulkaan Er zijn slechts 2 dorpjes, een paar strandjes en verder heel veel vruchtbare grond waarop heel veel fruit en groentensoorten groeien zonder mest nodig te hebben. Toen we naar onze accommodatie reden(zie www.villaparaiso.com.ni) agen we hoe mooi groen het overal is. Er lopen ook overal dieren losrond, zoals koeien, paarden en varkens. We verblijven in een stenen huisje in een tropische tuin Via een pad naar beneden kom je op het zandstrand. Het strand is netjes, het water doet wat vies aan, maar gelukkig is er ook een zwembadje hier. Gisteren hebben we hier een beetje rondgehangen en de kinderen hebben lekker in de branding gespeeld. Ook Mauro vindt het heerlijk in het water. 's ochtends hebben we nog een stukje gelopen langs de weg en aan het einde van de middag hebben we nog een eind langs het strand gelopen. Verder zijn we er achter gekomen dat we bij de lokale comedor (reaturantje) van de buren heel lekker en veel goedkoper kunnen eten. Rijst, bonen en roerei als ontbijt. We komen hier overigens vooral Amerikaane (of Canadeze?) toeristen tegen en weinig mensen uit Europa, laat staan uit NL.
Vanochtend hebben we nog een stuk gereden en geeindigd bij Ojo de Aqua, een natuurlijke waterbron, waar ze een soort zwembad omheen gebouwd hebben. s Middags middagslaapje en daarna nog even met Elena in het zwembad. Het avondeten hebben we gedaan bij een lokale pizzeria en Elena mocht bij de pizzabakker meekijken. De locals zijn vooralgek op Mauro, ze tillen hem op en zeggen dan muy peso (erg zwaar) of noemen hem gordito (dikkertje), ze knijpen in ze wangen en ze handen, en hij vindt het allemaal wel prima. Elena kijkt haar ogen uit: waarom gaat er iemand op de bus? (om spullen op te laden) en waarom moet dat varken in een fietskar? (omdat hij opgegeten gaat worden). En vulkaan dat kent ze wel, die heeft ze op school weleens in een boek gezien. Wel jamer dat we sommige activiteiten niet kunnen doen, want 4 uur bergop en berg af voor een waterval houdt elena echt niet vol en kayakken met Mauro erbij lijkt mij ook geen succes. Maar aan de andere kant, komen we zo wel beter tot rust en dat kunnen we goed gebruiken. Al met al is het best intensief om zo te reizen, maar het is ook bijzonder dit als gezin mee te kunnen maken en alles door de ogen van een kind te kunnen zien. Omdat we al zo veel gereisd hebben kijken Marcellino en ik van heel veel dingen niet meer op, maar voor Elena is alles nieuw en dat geeft ons weer een verfrissende blik. Morgenochtend gaan Elena en ik met een gids paardrijden op het strand. De mannen gaan niet mee. Daarna nog een tourtje met de auto doen en we eindigen vast weer inhet zwembad. Ik zal morgen nog eens kijken of ik wat foto's kan uploaden, daar heb ik nu geen zin meer in. Het is als 20.15uur geweest, dus ik ga zo naar bed.
Woensdag gaan we verder reizen naar Popoyo aan de Atlantische kust en vrijdag verder naar het koloniale stadje Leon. Tot gauw! (ps leuk jullie reacties te lezen)
De huurauto had een meevaller voor ons. Waar ik van te voren nog twijfels had over de aanwezigheid van een autostoeltje voor Mauro, bleek dit toaal ongegrond. Ze hadden een nieuw stoeltje nog in de doos voor hem klaarstaan.
De volgende ochtend waren we ruim op tijd vertrokken naar San Jorge. Gelukkig doet de maps me navigatie die ik op mijn telefoon gezet had het prima. De ferry lijkt een beetje op de boot naar Texel maar dan 10 x zo klein. De auto's moesten heel erg dicht op elkaar geparkeerd worden en er waren 3 dekken waarvan 1 in de openlucht. Ik had van te voren een pilletje genomen, maar het meer hield zich vrij kalmen de misselijkheid bleef bij bespaard. Dit meer, Lago Nicaragua of Lago Cocibolca is maar liefst 160km bij 70km en voelt meer als een zee. Elena vond het geweldig op de boot, Mauro wat minder (als het duracell konijntje niet mag lopen is hij niet blij). Na een uurtje kwamen we aan op Isla Ometepe. Dit eiland iheeft een 8 vorm en op elk deel ligt een vulkaan Er zijn slechts 2 dorpjes, een paar strandjes en verder heel veel vruchtbare grond waarop heel veel fruit en groentensoorten groeien zonder mest nodig te hebben. Toen we naar onze accommodatie reden(zie www.villaparaiso.com.ni) agen we hoe mooi groen het overal is. Er lopen ook overal dieren losrond, zoals koeien, paarden en varkens. We verblijven in een stenen huisje in een tropische tuin Via een pad naar beneden kom je op het zandstrand. Het strand is netjes, het water doet wat vies aan, maar gelukkig is er ook een zwembadje hier. Gisteren hebben we hier een beetje rondgehangen en de kinderen hebben lekker in de branding gespeeld. Ook Mauro vindt het heerlijk in het water. 's ochtends hebben we nog een stukje gelopen langs de weg en aan het einde van de middag hebben we nog een eind langs het strand gelopen. Verder zijn we er achter gekomen dat we bij de lokale comedor (reaturantje) van de buren heel lekker en veel goedkoper kunnen eten. Rijst, bonen en roerei als ontbijt. We komen hier overigens vooral Amerikaane (of Canadeze?) toeristen tegen en weinig mensen uit Europa, laat staan uit NL.
Vanochtend hebben we nog een stuk gereden en geeindigd bij Ojo de Aqua, een natuurlijke waterbron, waar ze een soort zwembad omheen gebouwd hebben. s Middags middagslaapje en daarna nog even met Elena in het zwembad. Het avondeten hebben we gedaan bij een lokale pizzeria en Elena mocht bij de pizzabakker meekijken. De locals zijn vooralgek op Mauro, ze tillen hem op en zeggen dan muy peso (erg zwaar) of noemen hem gordito (dikkertje), ze knijpen in ze wangen en ze handen, en hij vindt het allemaal wel prima. Elena kijkt haar ogen uit: waarom gaat er iemand op de bus? (om spullen op te laden) en waarom moet dat varken in een fietskar? (omdat hij opgegeten gaat worden). En vulkaan dat kent ze wel, die heeft ze op school weleens in een boek gezien. Wel jamer dat we sommige activiteiten niet kunnen doen, want 4 uur bergop en berg af voor een waterval houdt elena echt niet vol en kayakken met Mauro erbij lijkt mij ook geen succes. Maar aan de andere kant, komen we zo wel beter tot rust en dat kunnen we goed gebruiken. Al met al is het best intensief om zo te reizen, maar het is ook bijzonder dit als gezin mee te kunnen maken en alles door de ogen van een kind te kunnen zien. Omdat we al zo veel gereisd hebben kijken Marcellino en ik van heel veel dingen niet meer op, maar voor Elena is alles nieuw en dat geeft ons weer een verfrissende blik. Morgenochtend gaan Elena en ik met een gids paardrijden op het strand. De mannen gaan niet mee. Daarna nog een tourtje met de auto doen en we eindigen vast weer inhet zwembad. Ik zal morgen nog eens kijken of ik wat foto's kan uploaden, daar heb ik nu geen zin meer in. Het is als 20.15uur geweest, dus ik ga zo naar bed.
Woensdag gaan we verder reizen naar Popoyo aan de Atlantische kust en vrijdag verder naar het koloniale stadje Leon. Tot gauw! (ps leuk jullie reacties te lezen)
-
21 Februari 2017 - 12:54
Mariske:
Wat heerlijk, geniet ervan samen! -
21 Februari 2017 - 21:15
Ria:
Hallo Wendy, Marcellino, Elena en Mauro,
Wat een lang verhaal. Ik heb het 2x gelezen. Er staat ook heel veel in over wat jullie gedaan, gezien en meegemaakt hebben de afgelopen dagen. Ja, Elena's opmerking over dat varken in een fietskar. Ik zou dat ook bijzonder vinden. Zeg maar tegen Elena dat ik zo iets nog nooit gezien heb.
Gisteren heb ik gekeken op Villa Paraiso en de omgeving. Dit ga ik ook weer doen bij het volgende adres nicavida.
Zoals jullie zien volg ik jullie steeds en wacht op de volgende belevenissen.
Groeten van Ria en Oma Ria voor Elena en Mauro -
22 Februari 2017 - 11:57
Tejo En Thea:
dag vakantie gangers wil even reageren op jullie prachtige verslag alleen ik zit met uitzicht kletterende regen tegen de ramen kouwe rillingen en dikke trui .vind het geweldig mooi zoals je je verslag maakt top hoor.wi zijn inmiddels naar een leuke hond op zoek maar valt niet mee. al die tripjes zal voor elena wel een belevennis zijn.ben blij dat het met mauro ook goed gaat en iedereen hem zo leuk vind hij heeft inderdaad een groot knuffelgehalte. wij wensen jullie een goed en gezellige vakantie toe .dikke kus en een exstra knuffel voor elena en mauro. groetjes tejo en thea -
22 Februari 2017 - 20:33
Tefke:
Wat leuk om te lezen ik geniet van jullie mooie vakantie verhaal, wat een ervaring ik ben benieuwd na de foto's genietse nog xx tefke -
23 Februari 2017 - 19:30
Gwendo :
Klinkt goed! Veel plezier nog! Grtz Gwendo
-
24 Februari 2017 - 09:21
Anita:
Wat heerlijk om jullie belevenissen te lezen, en wat een mooie foto's; ik zie jullie genieten. Heerlijk! -
25 Februari 2017 - 13:37
Angelique Brugman-Hofmeijer:
Prachtig, zo'n vulkanisch eiland!
Gezellige foto's.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
