Isla Ometepe/Popoyo/ Leon
Door: Wendy
Blijf op de hoogte en volg Marcellino & Wendy & Elena & Mauro
25 Februari 2017 | Nicaragua, León
Hallo, we zijn alweer een paar dagen verder en daarmee ook twee bestemmingen verder. Onze laatste dag op Isla Ometepe was ook nog fijn, maar daarna was het prima om weer verder te reizen (precies lang genoeg dus). Die ochtend heb ik met Elena een paardrijrit langs het strand gemaakt. Wij samen op een paard en onze gids op zn eigen paard. We gingen stapvoets door de branding, een half uur heen en een half uur terug. Ondetussen zat Elena lekker te kletsen en zongen we samen liedjes. Onze gids vond het af en toe leuk om gesprekje aan te gaan. Dat herinnerde mij er weer aan dat het echt wel heel fijn is dat ik nog wat Spaans spreek.Het is echter al meer dan 5 jaar geleden dat ik de cursus deed en het is wel heel erg weggezakt, maar als ze rustig praten en mij de tijd geven een antwoord te formuleren, lukt het toch wel een gesprek te voeren, de weg te vragen enz.
Later die dag gingen we even naar de lokale AH (een soort kruidenierswinkeidee uit de jaren 50). We hadden geen camera en geen telefoon maken, dus konden helaas geen foto's maken, maar we kwamen eerst een kudde koeien samen met hun cowboy (uiteraard per paard) tegen daarna een varkentje dat in de modder lag te rollen, nog wat apen in de boom. Toen de kinderen op bed lagen heb ik nog een wandelpad van circa 1,5km gelopen. Ik hoorde veel aapjes brullen, maar heb er geen een gezien, wel veel mooie vogels. De laatste 2 nachten verbleef er in onze accommodatie een groep van djoser. Het waren allemaal 60+ mensen en Elena vond het reuzegezellig om een praatje met ze te maken.Ik vond het stiekum ook wel weer gezellig om even Nederlands te praten met iemand.
Woensdagochtend namen we de boot terug. Dit keer was de deining og minder dan op de heenreis en kon zelfs Mauro gewoon rondlopen zonder te vallen. Daarna vervolgden we onze weg richting Popoyo (aan de Pacifische oceaan). Volgens de kaart en routeomschrijving zou een heel stuk onverhard zijn, maar gelukkig bleek dat alleen om het laatste stuk (ca 45 min) te gaan. Uiteindelijk kwamen we bij onze accommodatie Nica Vida aan. De locatie was prachtig, maar het huisje en het personeel viel wat tegen. Het huisje was klein en had wat achterstallig onderhoud. De uitbater is een Amerikaan met zijn gezin van 5 kinderen en vrouw, maar wij vonden hem arrogant. Hij zei ons nauwelijks gedag en zijn vrouw hebben we al helemaal niet gezien. De dame in de bediening keek de hele dag chargrijnig. Terwij het uitzicht zo prachtig mooi was. Een heel breed, langgerekt zandstrand en hoge golven om in te spelen. Dat is dan ook wat we de volgende dag deden en later ook nog in het zwembadje natuurlijk. 's Middags maakten we een strandwandeling en zagen een hotelletje met een pizzaoven. 's Avonds zijn we daar geen eten. Heel relaxt met lage bankjes op het strand, waar steeds meer backpackers een drankje kwamen doen. Natuurlijk hadden Elena en Mauro veel aanspraak. Wel jammer dat ze geen Engels of Spaans als moedertaal hebben, want met alleen Nederlands kun je hier geen gesprek voeren.Elena doet wel waar best hoor. Dan wil ze de menukaarten alsvast gaan halen en dan vraagt ze mij hoe ze dat moet vragen in het Spaans. Of als het lekker was, gaat ze dat vertellen tegen de kok in het spaans (comida rica).
Vanochtend zijn we na het ontbijt vertrokken voor een lange rit naar Leon. Volgens mijn navigatie ca 190km of 4,5 uur rijden, waarvan de eerste 45min over een onverharde weg. De rest was een hele goede weg (op wat enkele gaten na), maar het blijft wel uitkijken en soms gokken hoe de verkeersregels geinterpreteerd moeten worden. Want mag je bijv een paard en wagen inhalen bij een doorgetrokken streep? Helaas stopte mijn navigatie ermee toen we in Leon aankwamen en moesten we het doen met een kaart (wat nog niet meeviel, omdat de eenrichtingswegen niet aangegeven waren). We verblijven nu echter wel in een heel fijn hotel (Flor de Sarta) en hebben een hele grote kamer. Voor Mauro een babybedje en Elena heeft haar eigen kingsize bed. Na aankomst heeft Mauro nog wat geslapen en Elena lekker even rustig op de tablet gespeeld en daarna hebben we nog een hapje gegeten, een paar straten verderop. Morgenochtend zullen we op onderzoek uitgaan. Ik ben benieuwd of hier ook nog carnavaloptochten zijn dit weekend, ik kon er op internet weinig over vinden. Na 3 nachten hier, zullen we weer verder gaan naar Finca Lindos Ojos (in de buurt van Esteli), maar ik weet niet zeker of we daar internet zullen hebben.
PS het is gelukt om foto's te plaatsen, maar ze staan allemaal bij het verslag van Isla Ometepe.
Later die dag gingen we even naar de lokale AH (een soort kruidenierswinkeidee uit de jaren 50). We hadden geen camera en geen telefoon maken, dus konden helaas geen foto's maken, maar we kwamen eerst een kudde koeien samen met hun cowboy (uiteraard per paard) tegen daarna een varkentje dat in de modder lag te rollen, nog wat apen in de boom. Toen de kinderen op bed lagen heb ik nog een wandelpad van circa 1,5km gelopen. Ik hoorde veel aapjes brullen, maar heb er geen een gezien, wel veel mooie vogels. De laatste 2 nachten verbleef er in onze accommodatie een groep van djoser. Het waren allemaal 60+ mensen en Elena vond het reuzegezellig om een praatje met ze te maken.Ik vond het stiekum ook wel weer gezellig om even Nederlands te praten met iemand.
Woensdagochtend namen we de boot terug. Dit keer was de deining og minder dan op de heenreis en kon zelfs Mauro gewoon rondlopen zonder te vallen. Daarna vervolgden we onze weg richting Popoyo (aan de Pacifische oceaan). Volgens de kaart en routeomschrijving zou een heel stuk onverhard zijn, maar gelukkig bleek dat alleen om het laatste stuk (ca 45 min) te gaan. Uiteindelijk kwamen we bij onze accommodatie Nica Vida aan. De locatie was prachtig, maar het huisje en het personeel viel wat tegen. Het huisje was klein en had wat achterstallig onderhoud. De uitbater is een Amerikaan met zijn gezin van 5 kinderen en vrouw, maar wij vonden hem arrogant. Hij zei ons nauwelijks gedag en zijn vrouw hebben we al helemaal niet gezien. De dame in de bediening keek de hele dag chargrijnig. Terwij het uitzicht zo prachtig mooi was. Een heel breed, langgerekt zandstrand en hoge golven om in te spelen. Dat is dan ook wat we de volgende dag deden en later ook nog in het zwembadje natuurlijk. 's Middags maakten we een strandwandeling en zagen een hotelletje met een pizzaoven. 's Avonds zijn we daar geen eten. Heel relaxt met lage bankjes op het strand, waar steeds meer backpackers een drankje kwamen doen. Natuurlijk hadden Elena en Mauro veel aanspraak. Wel jammer dat ze geen Engels of Spaans als moedertaal hebben, want met alleen Nederlands kun je hier geen gesprek voeren.Elena doet wel waar best hoor. Dan wil ze de menukaarten alsvast gaan halen en dan vraagt ze mij hoe ze dat moet vragen in het Spaans. Of als het lekker was, gaat ze dat vertellen tegen de kok in het spaans (comida rica).
Vanochtend zijn we na het ontbijt vertrokken voor een lange rit naar Leon. Volgens mijn navigatie ca 190km of 4,5 uur rijden, waarvan de eerste 45min over een onverharde weg. De rest was een hele goede weg (op wat enkele gaten na), maar het blijft wel uitkijken en soms gokken hoe de verkeersregels geinterpreteerd moeten worden. Want mag je bijv een paard en wagen inhalen bij een doorgetrokken streep? Helaas stopte mijn navigatie ermee toen we in Leon aankwamen en moesten we het doen met een kaart (wat nog niet meeviel, omdat de eenrichtingswegen niet aangegeven waren). We verblijven nu echter wel in een heel fijn hotel (Flor de Sarta) en hebben een hele grote kamer. Voor Mauro een babybedje en Elena heeft haar eigen kingsize bed. Na aankomst heeft Mauro nog wat geslapen en Elena lekker even rustig op de tablet gespeeld en daarna hebben we nog een hapje gegeten, een paar straten verderop. Morgenochtend zullen we op onderzoek uitgaan. Ik ben benieuwd of hier ook nog carnavaloptochten zijn dit weekend, ik kon er op internet weinig over vinden. Na 3 nachten hier, zullen we weer verder gaan naar Finca Lindos Ojos (in de buurt van Esteli), maar ik weet niet zeker of we daar internet zullen hebben.
PS het is gelukt om foto's te plaatsen, maar ze staan allemaal bij het verslag van Isla Ometepe.
-
25 Februari 2017 - 06:24
Ricardo Frederiks:
Leuk verhaal weer Wendy !
En leuke foto's.. alleen Marcellino in de hangmat en dat 5x hoeven we niet te zien hoor :-)
Veel plezier nog..!
Groetjes uit het verre Apeldoorn -
25 Februari 2017 - 12:30
Thea :
Hallo vacantiegangers wat een mooie verhaal weer mooie foto's en een hele mooie natuur ik vindt het fijn dat jullie het naar je zin hebt en dat is het belangrijkste Elena en Mauro genieten ook en jullie op een paard geweldig zien zitten .Moeders heeft de operatie goed doorstaan en mooi witte voet gehaald en mag 4weken met een schoen en krukken lopen zo zie je maar ieder z,n ding maar dat komt wel goed dus ik wenst jullie nog fijne dagen en een dikke kus.voor Elena en Mauro en voor marcellinojansen en Wendy een dikke knuffel GR uit koude Didam. -
25 Februari 2017 - 13:53
Angelique Brugman-Hofmeijer:
Leuk, de afwisseling in accommodaties en mensen die je tegen komt. Elena is niet bleu, dat ze er lekker op los babbelt en ook het Spaans probeert! -
26 Februari 2017 - 22:39
RIA:
Hallo hier ben ik weer. Uiteindelijk toch gelukt om het boeiende reisverslag te lezen. Het is heel leuk om te lezen wat jullie meemaken. De foto's heb ik nog niet gezien. Dat ga ik morgen wel doen.
Elena blijft nieuwsgierig om het Spaans te leren in de vakantie.
Wat fijn dat de omgeving zo mooi is en dat jullie genieten van alles.
Morgen weer op pad naar de volgende accomodatie.
Groetjes van Ria en Oma Ria voor Elena en Mauro). -
28 Februari 2017 - 13:05
Suus:
Wen and family,
wat een avonturen weer.
erg leuk te lezen en kijk uit naarjullie volgende avonturen.
fijn dat jullie het allemaal naar jullie zin hebben.
geniet nog van de vakantie elkaar en de fantastisch mooie omgeving.
hasta pronto
suus
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
