We zijn aangekomen in het paradijs!

Hallo allemaal. Nou we hebben weer heel wat meegemaakt na onze laatste verslag.
23 februari hebben we om 20u de bus genomen vanuit Banaue naar Manila. Volgens de kaartjesverkoper, zouden we er 6 uur overdoen, dus we hielden rekening met 7 uur. Wat zou betekenen dat we midden in de nacht in Manila zouden aankomen. Niet ideaal maar wel tijd genoeg om de vlucht naat Busuanga te halen om 0940u.
Na ca 1,5 uur rijden stopte de bus plotseling en ik grapte nog dat dit een tolpoortje was en dat we zo de
high way zouden op rijden (de weg was niet echt heel fantastisch). Maar toen het langer ging duren en er
een stuk of 5 mannen met zaklamp op een openstaande klep aan de zijkant van de bus schenen, hadden we het al
in de gaten: we hadden panne!
Marcellino ging polshoogte nemen en wat bleek: de airco was kapot en zonder airco konden we niet verder rijden.Er waren nl geen ramen die open gedaan konden worden, wat zou betekenen dat we geen frisse lucht konden krijgen. Met een bus vol met mensen, zou het dan snel afgelopen zijn met ons. Er zat niets anders op dan wachten tot er een andere bus zou komen, waar wij mee verder konden. Na 2 uur wachten, konden we door. Wat was ik blij dat we nog
geen vliegticket hadden geboekt. Je weet maar nooit.
Uiteindelijk kwamen we rond 0630uur in Manila aan. Vanaf daar namen we een taxi naar de luchthaven. Volgens onze taxi chauffeur was de balie van de luchtvaartmaatschappij pas 1 uur voor vertrek open. Leek mij een raar
verhaal, maar goed. Hij bracht ons naar een reisburootje. Nou ja, de mevrouw daar moest ook bellen
om na te gaan of er vluchten beschikbaar waren en volgens haar waren alle vluchten naar Busuanga volgeboekt!
Toen ik haar zij dat we dan toch naar de luchthaven zouden gaan, omdat er misschien wel no-shows waren, wist ze niet wat ik bedoelde. Voor de lezers die dit ook niet weten: een no-show is iemand die niet komt opdagen, waardoor er kort voor vertrek soms nog stoelen beschikbaar komen.
Dus wij naar de luchthaven: natuurlijk waren de balies wel open. Uiteindelijk hebben we een vlucht geboekt op 25 feb, omdat deze de helft van de prijs was. Toen waren we dus opeens in Manila.
In de reisgids zochten we een leuke wijk op, om in te verblijven en namen een taxi.
Manila heeft mij altijd heel tropisch in de oren geklonken, een stad verweg, met veel armoede
(op tv had ik een reportage gezien van gezinnen die op de vuilnis belt wonen). Mijn idee zat er niet veel naast. Alhoewel er ook luxe hotels zijn en wolkenkrabbers vol met multinationals, zagen we heel veel armoede. In de wijk waar wij sliepen waren veel barretjes, maar lagen ook gezinnen te slapen op dozen op de stoep. Ik kon het maar moeilijk van mij afzetten en het voelde verkeerd
om hier een leuke tijd te hebben, terwijl naast de bar een familie de slaap probeert te vatten.
Hoe dan ook, we zijn nog even langs de zee gelopen, wel aardig, maar we waren dus niet heel erg
enthousiast. Wat wel mooi blijkt te zijn is het stadsdeel Intramuros, gebouwd door de Spanjaarden
, maar daar zijn we nog niet geweest (misschien op de terugreis).
25 feb zijn we dus naar Busanga gevlogen. Dit is het noordelijkste eiland van de provincie Palawan.
Vanaf de luchthaven Busuanga namen we een busje naar het plaatsje Coron. We slapen nu in een leuk
huisje bij Kokosnuss resort. Zie www.kokosnuss.Vandaag doen we rustig aan (lees: doen we niets).
Coron is een klein plaatsje aan zee, met een paar restaurantjes. Toerisme staat hier nog
in de kinderschoenen.
Morgen gaan we naar het eiland Coron (mama, dit 1 van de eilanden dat in het artikel staat, dat ik je gegeven heb. Overmorgen misschien nog wat snorkelen bij wat eilanden in de buurt en dan zeer waarschijnlijk dinsdag de boot naar El Nido.
Dat was het weer voor vandaag. Tot de volgende keer!
groetjes, Wendy & Marcellino